Deadline

Volgens Wikipedia verwijst het woord deadline in het Engels oorspronkelijk naar een "bewegingloze lijn" waarmee de onwrikbaarheid van de tijdslimiet wordt benadrukt. Een andere websource heeft meer verbeelding:" In fact, the word "deadline" once indicated the boundary of a military prison, and to step over the "deadline" was to tempt gunfire."

Autch. I'm up and running. Gotta catch a deadline.

Playgirl

Ze ligt met haar neus op de transportband. Rolt langzaam naar de caissière toe. Ze heeft alles wat mannen boeit. Dus houd ik haar nog even respectvol ondergedoken onder de boter en de gerookte zalm uit Noorwegen tot ze betaald is. Dan kan ze in mijn gerecycleerde boodschappentas. Dat past netjes bij het goede doel waarvoor ze het doet: het drinkwaterprobleem in Namibië. Thuis knip ik langzaam het doorschijnende beschermhoesje door. Struikel even over bladzijde twee - “De mannenhuid is doordrenkt met testosteron; zij veroudert minder snel. Maar de rimpels zijn dieper”-, maar blader meteen gehaast, nieuwsgierig door naar bladzijde 28. Ze is prachtig. Alles wat mannen boeit. Mannen met rimpels. Mannen zonder rimpels. En vrouwen ook. Getuige deze lezer. Door Frank De Mulder zoals gewoonlijk in treffende schoonheid verbeeld. Geveild door Studio Brussel. Geld waard: Ann Van Elsen.

Foto (met jammerlijk misplaatst copyright logo)

Als gisteren morgen was

Ik verlang naar je
als was het
gisteren
en geen reden
waarom
je treurde.

Als was het morgen
en voorgoed
voltooid vergeten tijd.

Als was het ooit
en je kon zien
hoe het me nooit en voor altijd
spijt.

Sugarsweet deceit

In het nooit gebundelde "Zo fijn" hekelt Annie M.G. Schmidt de evidentie van de goedmenende ouder. Zoals steeds, kiest ze met een knipoog partij voor het kind, en stelt ze aan de kaak hoe schijnheilig volwassenen vaak zijn, hoe veel van hun zogezegd voor de bestwil van het kind bedoelde raadgevingen eigenlijk berusten op eigenbelang:

De fijne bietjes met gehakt...
ik weet een kind dat er naar snakt!
Het is zo lekker en gezond
vooruit nou, open met die mond.
Kijk's naar Keesje Perepit
die nooit zo voor z'n eten zit
Zo spreken wij tot onze kinderen
zo spreken wij, als zij ons hinderen:
Nou fijn naar bed: 't is kwart voor acht,
zo'n lekker bedje, en zo zacht...
nee, huil maar niet, dat heeft geen zin
Kees Perepit ligt er al in.

En zijn we zeventig geworden
dan zeggen onze kinderen: Moe
dat rusthuis, hé, ga daar naar toe.
je weet, je kan niet bij ons in,
maar heus, dààr heb je 't naar je zin.
Zo fijn! Je zit daar in 't Gooi
dat rusthuis ligt er toch zo mooi.
En weet je wie d'r ook in zit?
DE MOEDER VAN KEES PEREPIT

Uit: Voor de vrouw, maar voor haar niet alléén...Fiep Westendorp in de krant. Samengesteld door Goia Smid. Meulenhoff.
Met dank aan het inspirerende artikel van An Candaele in De Bond van 25 januari 2008.

Need for speed

Na 1.305.136 seconden viel gisterochtend de sleutel uit het ijsblok. Paul van Aken uit Mechelen kreeg het beslist even warmer: hij werd de eigenaar van een Porsche 911 Carrera Coupé. En, even vlug aan Porschesnelheid uitgerekend: Q-music vast duizenden euro's rijker.

Ik had er geen 50 cent voor over. De oplopende seconden gingen aan mijn verbeelding voorbij. In mijn natte droom rijd ik over glad ijs in krasse, korte bochten in een knalrode mini. Charlize Theron in The Italian Job achterna.

De Amerikaanse remake (2003) van het Britse succesnummer uit 1969 is niet meteen de ultieme brain workout. Voorspelbaar. Maar niettemin onvoorstelbaar. Om heel hard van te genieten. Weg te smelten. De tijd te vergeten. En 6000 spannende seconden later te zeggen: Go for it girl. You go live fast, bold and beautiful.

De meeste dromen zijn bedrog. Maar als ik wakker word dan wil ik nog.

Cheer up. Things can't get worse.

Was vandaag echt héél anders dan normaal? Doublesome troublesome and dreary? It's as simple as this: Dr. Cliff Arnell (Cardiff University) had het al lang voorspeld. De man heeft de ultieme pseudowetenschappelijke formule ontworpen (lees: pracht van een PR stunt), waarin écht alle factoren voor de ultieme baaldag zijn opgenomen, zoals de weersomstandigheden, de schulden die de kerst en decembermaand hebben veroorzaakt, een lage algehele motivatie en de sluimerende nieuwjaarsbeloften die nog steeds niet zijn ingelost. Wanneer deze factoren in die formule worden verwerkt blijkt dat 21 januari dé meest verschrikkelijke dag van 2008 kan worden genoemd.

Time to call an old friend. Have a long hot bath. Watch soap. Cuddle kids.

Let's beat that formula.

Schijn of zijn?

Ondergedompeld in de belevingswereld van performance kunstenaar Paul McCarthy: Head shop/shop Head . Een bloederige van ketchup doordrongen spaghetti-mix met penisgehaktballetjes. Theatraal, absurd en met hoog freak-arty gehalte. For some a must-see. Others just don't wanna see. Should you bother to go and see? Mijn indruk is dubbel.

Positief: Een fascinerende reflectie over de scheiding tussen schijn en zijn. De inwisselbaarheid van fictie en realiteit. Waar ligt de grens? Is er zoiets als een objectieve realiteit of, beleven we de realiteit elk op onze manier?

Negatief: "It is often said that men are ruled by their imaginations; but it would be truer to say they are governed by the weakness of their imaginations" (Walter Bagehot). De verbeeldingskracht van deze tentoonstelling is sterk, doelbewust provocerend maar teleurstellend beperkt tot het niveau van kinderlijke poep-pis-kak en kijk eens hoe vuil, vies en onbeschoft ik ben, in the name of art. De boodschap is vrij eenduidig en je hebt het meteen door. En dan wil je er vandoor.

Love is a losing game

Een reëel denkbeeldig scenario. 15 jaar ononderbroken samen. Wat win je? De ultieme geborgenheid en veiligheid van een stabiele relatie. Steady teddy go. Met hoog oxytocine knuffelgehalte. En kleine mini-knuffels die zich in het warme nest scharen. Intimiteit van het genre “Schat, ga jij vanavond even langs de Colruyt of doe ik het?” Doorgaans niet meteen om een colli condooms te halen. Een monotoon deuntje van DJ Daily Do’s.

So what if all of a sudden you feel like you’re losing the grip and greed of life? And just wanna cut loose? What if steady gets staggery?

That’s when love turns out to be a drunken game.

Amy knew it all the way.

Unwinding

In een lome staat van
ontbinding
drapeert ze zich
om hem heen
op
gewonden
vrij
en
ver
heen

Trains and boats and planes

Van de hand van Burt Bacharach. In de goede handen van Billy J. Kramer & The Dakotas. Pure weemoed. Over terugkijken op wat was en uitkijken naar wat komt. Om vanzelf licht bij te gaan heupwiegen. Troostend wiegend. En toch vliegend.

Trains and boats and planes were passing by
They mean a trip to Paris or Rome
To someone else, but not for me
The trains and the boats and planes
Took you away, away from me

We were so in love and high above
We had a star to wish upon wish
When dreams came true, but not for me
The trains and the boats and planes
Took you away, away from me

Downloadable mp3 file
Special txs to Marc for retrieving this gem. En dat met enkel wat woorden en klungelig neuriën.

Klein groot laten worden

“Kinderen,... geef ze vrijheid en veiligheid, liefde en nog meer liefde, de goede manieren komen vanzelf wel.”

Astrid Lindgren

Croqueuse d' hommes

Bernard Dewulf is vol lof over haar op de voorpagina van De Morgen. En ook voor Frankrijks grootste komt ze helemaal vooraan. Carla Bruni. Model en singer-songwriter.

What's the fuzz?

Bernard Dewulf is heilig. Samen met Peter Van de Veire heeft hij de gave om me 's morgens goedgeluimd te krijgen. En geloof me vrij, zo'n talent verdient om in bedevaartsprocessie aanbeden te worden. Dus volg ik Dewulf gedwee en surf naar Youtube.com op zoek naar de vrouw die vast veel Peters en Bernards goedgehumeurd krijgt bij het ontbijt.

Bij het zien van het filmpje Carla Bruni smokes raak ik niet overtuigd. Maar mijn geloof in Dewulf blijft rotsvast dus gaat het richting carlabruni.com. Op zoek naar een maagdelijk mooi portret beland ik in een Bilitis gallerij. Foto's van het soort dat in de zeventiger jaren de slaapkamermuren van frêle pubermeisjes tooide. Zeemzoete engelachtige romantiek. Met kanten nachtpon op een schommel. Of in een handgehaakte hangmat. En een vage versluierende nevel.

Maar, beware, achter al deze engelachtigheid schuilt volgens Anne-Elisabeth Lemoine van L'edition spéciale op Canal +, een ware mannenverslindster. Getuige Lemoines eigenhandig gekraakte lijst:

Muzikanten:
Mick Jagger
Eric Clapton
Louis Bertignac
Jean-Jacques Goldman

Komieken:
Vincent Perez
Charles Berling

Advocaten:
Arno Klarsfeld

Schrijvers:
Jean-Paul Enthoven
Raphaël Enthoven (met wie ze een kind heeft)

Politici:
Laurent Fabius
Nicolas Sarkozy

Aldus de voorlopige eindconclusie van mijn korte pelgrimage:

1. I'm no angel.
2. Mannen worden door vrouwen naar beroep gevaloriseerd en gecategoriseerd.
3. Vrouwen worden door mannen geromantiseerd.

Quelqu'un m'a dit.

Elasticenthusiastic new year

Volgens de Amerikaanse predikant Will Bowen is het eenvoudig. Om de staat van opperste geluk en heerlijkheid te bereiken die we elkaar in deze na-nieuwjaarsdagen volop toewensen mag je 21 dagen lang niet mopperen. Ondertussen draag je een priesterigpaars elastiekje rond je pols en elke keer wanneer je moppert moet je dat laten schieten. Werkelijk. Vandaag gelezen. Meteen besloten om niet te zullen doneren voor Bowens wellicht zeer nobele doel. Van zo'n theorie krijg je toch ondeugend veel zin om belletjetrek te gaan spelen, kiezelsteentjes tegen ramen te kegelen en propjes naar de rug van de juf te schieten? Om nog maar te zwijgen over ander rek- en trekbaar stouts. Met een elastiekje uiteraard. Geluk is met (binnen)pret veerkrachtig door het leven gaan. Met als het wat minder springt iemand die zacht de binnenkant van je polsen streelt. Niet jezelf straffen met een nijdig elastiekje, toch? En even mopperen mag best. Dan zijn er altijd nog mopjes van maatjes om je weer aan het lachen te brengen. Bij deze: warme knuffel en nieuwjaarszoenen aan lieve vrienden en familie. Zullen we komend jaar veel plezier en geluk maken?

Muze

Wat is dat precies in jouw ogen, een muze?
"Wat is nou een muze? Het is niet de-vrouw-van. Niet de-echtgenote-van."
Stilte.
Nadenkend: "Iemand die een illusie werkelijkheid kan maken. Dat is de juiste formulering."

Hoe deed je dat?
Ongeduldig: "Dat doe je niet. Dat komt van dààr."
Ze zwaait met haar hand naar ergens ver weg.

Wel mooi, om een muze te zijn.
"Ja,...een muze is mooi. Maar je kunt er niet voor studeren. Het is toeval."

Je wàs het al - vanaf je geboorte.
"Je hebt iets wat bij anderen een illusie opwekt. Wat anderen enthousiasmeert. Ik had als kind al een spontaniteit die jongetjes heel aantrekkelijk vonden. Een meeslependheid die ik nooit heb gemanipuleerd, maar waarvan ik nu wel weet dat ik 'm bezit."

Uit een interview van Steffie Kouters met Karina Wolkers, echtgenote en muze van Jan Wolkers in De Morgen, 29 december 2007.