Waar is de meisje?

Op slechts enkele weken tijd verzamelde 'Waar is de meisje' meer dan 130.000 hits op YouTube en bijna 2.500 shares op Facebook. Amerikaanse blogs noemen het fenomeen 'beloftevol'.

Wie gaat er schuil achter de schimmige rapcrew De Hoop?

Dit weten we zeker: recentelijk werd een van de danszalen van cultuurcafé 't Werkhuys in Borgerhout bezet door het vooralsnog volstrekt geheimzinnige rapcollectief dat zichzelf De Hoop noemt.

In de in die danszaal opgenomen videoclip, waar ze overigens zelf niet in meespelen, zie je hoe een vreemde besnorde man (een Borat lookalike) met zweetband en spandexbroek zich de prangende vraag "Waar is de meisje?" stelt. Bijgestaan door een porseleinen tijger en enkele danseressen uit het aerobicstijdperk wurmt hij zich doorheen al even kitscherige danspasjes en vraagt hij zich naast de verblijfplaats van de meisje nog af waar onder meer de hakbijl, Osama, de sauna, de cashflow, de pers en de interviews zijn.

Ten huize van uw woordenschatbewaarster was het nummer een voltreffer. Voor jong geweld dat mama graag charmeert met man-taal aka "Wat maak jij een lllekkere macaroni, man. Met die saus van je, man. Dat kan jij alleen, man." klonk de Hoop op de meisje als vet coole muziek in de oren.

PS. De taalkundige in me kan het niet weerstaan. Waar is de taalfout? Eén van de opvallendste kenmerken van citétaal is de veralgemening van het lidwood ‘de’. Zoals in ‘de meisje’, en ‘de huis.’ Het gebruik van slechts één lidwoord zie je in heel veel Europese jongerentalen terugkomen. Het is een typisch vereenvoudigingsfenomeen. Leestip: Marzo, Stefania & Ceuleers, Evy. (2011). The use of Citétaal among adolescents in Limburg: the role of space appropriation in language variation and change. Journal of Multilingual and multicultural development. Vol. 32. Issue 5.

Indian Queen

Op weg naar Antwerpen met de regen luid op het dak. En Jean Paul Van Bendegem op Radio Klara over de olympifiëring van onze maatschappij. Alle records zijn al gebroken. En toch willen we meer. Hoger. Harder. Dus investeren we dik in technologie. Om tot nog straffere hoogstandjes te komen. En gezien onze zware investeringen willen we garantie over de te verwachten uitkomst. En dus zijn we geneigd om meer en meer details vooraf te willen bepalen.

Controlezucht. Ijverzucht.

Gedoemd om veel te zuchten word je daar van.

En om aan die zucht te ontsnappen is er het grenzeloze van de podiumkunst.

Onconventioneel, gebeten en ongemeten.

In de Singel (een architecturaal hoogstandje) zag ik in het inspirerende gezelschap van Bo Spaenc, muzikant, theatermaker en componist, kortom all-rounder, het zuivermooi gestileerde Indian Queen van Jan Decorte. Muziektheater van de bovenste plank, waar elk gebaar, elke stembuiging, elk gebaar telt en zorgvuldig is georchestreerd. Barokke muziek van Henry Purcell in een hedendaags kleedje. Het roze kleedje en de meeslepende stem van de vrouwelijke protagoniste Hanna Bayodi stalen de show. Een kluwen van hofintriges, oorlogen en rivaliteit in de liefde helemaal uitgepuurd tot een primitieve eenvoud. Van een grenzeloze schoonheid.

PS. Leestip: Jean-Paul Van Bendegem. Hamlet en entropie: de twee culturen een halve eeuw later. Een pamflettair essay.

April 14th remastered

Een nieuw jaar vraagt om vernieuwing. Voor-nemens zijn er volop. Vooral 2011 ver weg achter-laten, en volop vooruit-Praeten. Terug meer woorden tellen, muziek beleven, me onomwonden durven overgeven. Liefs en kroostrijks koesteren, vrienden omarmen. Aldaar voeg ik de daad bij het woord: laat mij u allen warm omhelzen met een cover van één van mijn aller-favoriete nummers voor een stil moment. April 14th van Aphex Twin werd door het Nederlandse duo Mar & Szjerdene subliem in een nieuwe versie gestopt. Geniet er van. Happy New Year. Free mp3 download hier.