Om maar even de nawoorden van Dimitri Verhulst bij Problemski Hotel te lenen: "Om misverstanden te vermijden voel ik mij genoopt te vermelden dat zowat de helft van deze verhalen verzonnen is, en dat geen enkel verhaal een leugen bevat." Wat u hier leest is soms al eerder verteld, soms verzonnen, nu eens een verre echo van de realiteit, dan weer woordenvol dicht erbij. Veel woordenverwondering toegewenst.
dinsdag 31 mei 2011
woensdag 25 mei 2011
Lemme tell u a fairytale?
“Transformeren badeendjes ook tot prinsen als je ze kust? Of geldt dat enkel voor kikkers?”
Indra lag treurig, meewarig in het badwater. Het hoofd achterover tegen de witte rand. Mobiel losjes in de hand. Dominique Strauss-Kahn was ten prooi gevallen aan een ontspoord libido, Xavier Tondo verpletterd door een garagepoort en de liefde van haar leven even afwezig als onzichtbaar.
Het badwater weggooien was een optie. Maar, bedacht ze, dat zou de vaarkrachtigheid van Daffy sterk benadelen. Dus bleef ze hard-nekkig liggen, wachtend tot ie zachtjes haar richting uitkwam.
“Ik zag net een morsdode kalkoen aan de rand van de snelweg, ter hoogte van kilometerpaal 69. Zou dat een slecht voorteken zijn?” klonk het gekscherend aan de andere kant van de lijn. “En m’n poes donderde krols van het terras.”
“Nee toch. Was er een vogel voor de kat?”, schaterde, klaterde het terug.
“Zullen we het ultieme dierenrijk voor dames oprichten?” klonk het uitdagend. “Een zalige zoen-zoo? Met eenden, kikkers, kalkoenen. Wat kleinvee, wat grootvee. Allemaal even lekker en gedwee?
“Doen we, meid. Dat klinkt als een waan-zinnig idee."
En de meewarigheid, die mocht lekker niet mee.
.
Indra lag treurig, meewarig in het badwater. Het hoofd achterover tegen de witte rand. Mobiel losjes in de hand. Dominique Strauss-Kahn was ten prooi gevallen aan een ontspoord libido, Xavier Tondo verpletterd door een garagepoort en de liefde van haar leven even afwezig als onzichtbaar.
Het badwater weggooien was een optie. Maar, bedacht ze, dat zou de vaarkrachtigheid van Daffy sterk benadelen. Dus bleef ze hard-nekkig liggen, wachtend tot ie zachtjes haar richting uitkwam.
“Ik zag net een morsdode kalkoen aan de rand van de snelweg, ter hoogte van kilometerpaal 69. Zou dat een slecht voorteken zijn?” klonk het gekscherend aan de andere kant van de lijn. “En m’n poes donderde krols van het terras.”
“Nee toch. Was er een vogel voor de kat?”, schaterde, klaterde het terug.
“Zullen we het ultieme dierenrijk voor dames oprichten?” klonk het uitdagend. “Een zalige zoen-zoo? Met eenden, kikkers, kalkoenen. Wat kleinvee, wat grootvee. Allemaal even lekker en gedwee?
“Doen we, meid. Dat klinkt als een waan-zinnig idee."
En de meewarigheid, die mocht lekker niet mee.
.
maandag 2 mei 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)