Altijd naakt

Op mijn deurbel in meatspace - de echte wereld dus - staat geeneens mijn naam. Maar ik heb een LinkedIn account, een Facebook profiel, een Google account, een Skype account, een Flickr account, een Academia.edu profiel, én een blog. Allemaal onder mijn eigenste eigen naam, no alias. Altijd naakt ben ik.

"Als je aanwezig bent op sociale media is de kans groot dat mensen je sneller zullen vertrouwen [...]. Het schept vertrouwen dat je eerst online kunt nagaan of iemand 'menselijk' is, nog voor je hem of haar in het echt ontmoet", dixit Clo Willaerts, auteur van bovengenoemd boek, in een interview in De Morgen van 11 april 2013.

Dit lijkt me aannemelijk, zo niet werkelijk (wie googlede al niet es stiekem die knappe collega?), maar sociaal gezien zeer kwalijk. In onze voortdurende bevestiging van verbondenheid alom, zijn we eenzamer en wantrouwiger dan ooit. Wie de anderen ook zijn: ze zijn niet hier, bij mij, bij de vrouw in mijn bad, aan mijn bureau, aan mijn keukentafel. We onthullen anderen door te constateren dat ze afwezig zijn. De vele verbonden vrienden, collega's, gelijkgezinden van een afstand beschouwen, zoiets heet depersonalisatie, het bijhorende verlies van tijdbesef duidt op derealisatie: verschijnselen die kunnen optreden op de vooravond van een psychotische episode of een andersoortige mentale implosie. The Big Bang revisited.

Google pikt automatisch sleutelwoorden op uit je mails, als je cookies in je browser niet uitschakelt wordt je immer en altijd bekeken: dit verklaart waarom advertenties ongevraagd zijn afgestemd op mijn interesses. En dat terwijl in meatspace een reuzachtige sticker op mijn brievenbus hangt die schreeuwt dat ik geen reklame wil.

In Vlaanderen krijg je bonuspunten als je om 19u de rolluiken blankwit (en op tijd en stond schoongespoten met een Kärcher) naar beneden haalt. Bekrompen bange burgertrut heet dat. Maar altijd naakt en kwetsbaar zichtbaar op het Internet? Toch maar liever rol-sluikerig alles dicht? Of ervoor zorgen dat onze online identiteit prachtig vlekkeloos is schoongestraald met een Kärcher? Dat lijkt me al even onmenselijk als onhaalbaar. Poseren houdt niemand lang vol. Dan krijg je een cyberkramp.

Altijd Naakt. Manage je identiteit online. Clo Willaerts, uitgegeven bij Lannoo.

Soulspray

Our love comes back tonight & Retrograde

Hij had me al stevig te pakken met Limit to your love. Eindeloos kon ik er naar luisteren. En nu heeft ie een nieuwe uit. Op 5 april is het zover: James Blake lanceert Overgrown. Een plaat voor kwetsbare momenten. Ik had de tranen in de ogen bij de bloedmooie single Retrograde. Dartel en intriest terzelfdertijd. Nu al te koop op Itunes. Op de andere nummers is het nog even wachten. Via Amazon UK worden ter promotie van het grote werk gratis downloads verspreid, die helaas niet toegankelijk zijn for those across the channel. Naar dit nummer kijk ik alvast heel speciaal uit: Our love comes back tonight. Her en der op het net is een live versie van het nummer te beluisteren. Breekbaar. Voor breekbare momenten.

dominante handen

Iemand links laten liggen betekent 'iemand negeren, je doelbewust niet met iemand bemoeien, geen aandacht aan hem/haar schenken'. Je kunt ook iets links laten liggen; dan bedoel je vaak dat je er geen aandacht aan schenkt omdat je er niet in geïnteresseerd bent.

Links heeft in deze uitdrukking een negatieve betekenis. Het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) vergelijkt het met het Latijnse woord sinister, dat 'links' betekende, maar al in het Latijn ook 'verkeerd, immoreel, slecht'. In het Nederlands is sinister in de betekenis 'onheilspellend, duister, griezelig' terechtgekomen.

Over talen en culturen heen wordt links traditioneel met 'slecht' geassocieerd, en 'rechts' met goed. In de islam is links onrein: je wandelt EERST met je rechtervoet de moskee binnen.

Oderzoekers Casasanto & Jasmin (2009) gingen na of er een verband bestaat tussen linkshandigheid/rechtshandigheid en positief of negatief taalgebruik. Anders gezegd. Stel. Je bent rechtshandig. Als je wat positief te vertellen hebt, onderstreep je dat dan met een rechtshandig gebaar? En omgekeerd, als je een minder gunstige boodschap voor je toehoorder hebt, zal je dat dan eerder met linkse gebaren duidelijk maken?

Om hun hypothese te testen onderzochten ze de gebaren van kandidaat presidenten in 2004 en 2008. Twee linkshandigen (Obama & McCain) en twee rechtshandigen (Kerry & Bush)werden aan het onderzoek onderworpen. Het resultaat is even treffend als triviaal: alle kandidaten gebruiken hun dominante hand beduidend meer bij het overbrengen van een positieve boodschap.

Soms lukt het niet bijster om positieve boodschappen over te brengen. Noch links noch rechts. Noch sinister noch koosjer. Je handen willen vasthouden, liefkozen, zwaaien, op tafel timmeren, enthousiast in de handen klappen, een ondeugende f*** you vinger opsteken, zachtjes strelen om gestreeld te worden. Je hebt zin om rechts te liggen. Zin in een linkse onreine hand (oh ja, graag dominant). Maar alles draait effe dwars.Je komt handen te kort. Tijd ook. Zit met de handen in het haar. Of je hebt lief met de handrem op.

Denk dan aan Obama. Yes we can. En geef er lekker links van langs.

Liefde

De liefde is geen gewoonte, geen afspraak, geen schuldgevoel. De liefde is. Zonder verdere bepaling. Heb lief en stel niet te veel vragen. Heb slechts lief.

Paulo Coelho (uit de Heks van Portobello)

Chinees leren

Het is bijtend koud. Maandagochtend. Grijs. Studentenopdrachten glijden monotoon onder m'n pen door. Kon ik er maar heel even een sneeuwbal van maken en ze met dubbele pret het leslokaal in keilen. Nadien ijswater dweilen. Yippie.

Ik heb, om m'n onder-nietwijsopdracht op te fleuren, deze ochtend besloten om vandaag es geen Engels aan te leren. Nee. Het wordt Chinees. Apprenons Le Chinois.

Beeld u de volgende dialoog in. Waarbij uw woordenschatbewaarster een strenge blik hanteert(ze neemt haar bril, eh blil, mee en zet die op het puntje van haar neus) bij het geven van feedback op schriftelijke opdrachten:

Ellen: KUM HIA NAO.

Student: SUM TING WONG?

Ellen: YU DUM FUK, YU STIN KI PU, YU NO?

Ik kijk al wat meer uit naar m'n wekelijkse lesopdracht. Het wordt. FA KIN SU PA.

Equality street

Aan de zijde van rapper & comedian Doc Brown schittert Ricky Gervais aka the useless boss in The Office in een clip die ter gelegenheid van Comic Relief werd geproduced. Compleet foute reggae rap Ah dayo, dayo, dayo me say dayo Biddly bong yo-o-o-o....

En als uitsmijter: Take a ride on my equal opportunity wheelchair.

Hi-la-risch.

Black people aren't crazy, black people aren't lazy
And dwarfs aren't babies
You can't just pick them up and thay got rights
And anyway don't assume you could, their not lite
I learnt the hard way, don't give adamn if your Russian or your spanish
The comrades compadres
You could your half gay woman with a dark face
One leg no legs, long as youve got a heart
yeah transgender gay, straight, lesbians whatever, whoever
Hey mate let's be friends we just friends
You wante you to be, when you're properly free
Obviously, its Equality Street believe
You know the deal there
Everything is real fair
Take a ride on my equal opportunity wheelchair yeah