Stil

Als ik naast je zit en het is stil
omdat we niet willen, hoeven, moeten wat zeggen
dan voelt het niet leeg.
Of onbehaaglijk.
Maar warm, vol en vertrouwd.
Alsof ik je al altijd ken.

Als ik stil naast je blijf zitten
niet op je schoot kan glijden en met je verglijden
dan is dat niet
omdat ik je nog maar van een paar woorden geleden ken.
Maar omdat je me vult met je stilte
en ik bang ben
dat ik altijd naar je zou kunnen luisteren.