Er is de ezel.
De steen.
En de stoot.
Stel: de steen is een stoot.
Voor je het weet is er die tweede keer.
Bots je
op het drukke verkeer
van prinsessen rond het paard.
Ja, het loopt zo lekker in galop, je wil dolgraag achterop.
Maar je slaat jezelf voor de kop,
trekt aan je ezelsoor, blaast voor jezelf de wind van voor.
En holt er als de slimme bliksem vandoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten