Slumdog millionaire

Twee kinderogen kijken me zondagsvragend aan? Zoals ze dat enkel op zondag kunnen. Hangerig, wat verveeld, maar altijd even lief. Mag het wat anders dan bowling of binnenspeeltuin? denk ik onhoorbaar en ben hen vliegensvlug voor: "Zullen we naar de film gaan? Slumdog Millionaire, wat denken jullie daarvan?" Mama houdt niet van animatie, en bewegend namaakvrolijk huppelends. Het moet echt. "Da's die film met 8 Octaafs? Cool!" klinkt het enthousiast. "Oscars", schater ik het uit, de invloed van Samson en Gert gaat dieper dan we soms vermoeden. Maar het ijs is gebroken. We gaan. Het weerwerk van schoonmoeder die de "film echt niet voor kinderzieltjes bestemd vindt" linkslatend , nestelen we ons gretig in de cinemafauteuils. Toegegeven, er zitten keiharde, ontwrichtende scenes in deze prijswinner, maar de guitigheid, humor, het positivisme, de snelheid, spanning én de romantiek van de film zijn onklopbaar. Andere troeven: de schoonheid van Freida Pinto is onaards en adembenemd, de soundtrack is sterk én de eindscene, een danscene is een aanrader voor elkeen die op maandagochtend met tegenzin op het perron staat te wachten op wéér eens een trein met vertraging. Gewoon nadoen: Jai Ho.