"Wie naar argumenten zoekt om zijn liefde te verdedigen, heeft het ongeloof al omarmd. De twijfel heeft zijn liefde al aangevreten." Een voltreffer van de hand van Polly Dewit in De Morgen van 14 maart: Liefde hoeft geen retorische vaardigheid, geen argumentatie, geen woordenvolle, mondvolle vergoelijking. Het is er, of het is er niet. Je bemint of je verzint.
Het brengt ons bij een eeuwenoud thema in de liefde: het schipperen tussen zekerheid en twijfel. Een veelgehoorde plaag. Of zal ik het houden bij vraag? Waar begint liefde, waar eindigt ze? Zijn er gradaties, nuances? En, een tweede, terechte vraag: moeten we liefde altijd onder woorden brengen? Lang leve de sprakeloze liefde, de met verstomming slaande verliefdheid, het vertrouwen van weten zonder woorden. Je kan immers passie koudpraten, verlangen wegverwoorden, de hitte van de strijd laten verzanden in zinnen?
Of is het net omgekeerd? In het Sensualistisch Manifest pleit Rafaela voor taal als het afrodisiacum bij uitstek: "Sensualisten zijn woordjunkies die elkaar overstelpen met ellenlange eropoëtische geschriften. Ze lezen elkaar voor uit vuile boekskes en smokkelen poëziebundels bij wijze van glijmiddel tussen de lakens. Ze kunnen binnen de seconde getroffen worden door een rake zinsnede maar evengoed genieten van maandenlang zinnenstrelend geschrijf, van het intelligent geboetseer van zinnen en zintuigen. Bespeel hun hersens (hun meest erogene zone) en hun lijf reageert instant. Als op een vingerknip. "
En dat brengt ons bij een volgend eeuwenoud thema: het schipperen tussen geest en beest. Waar stoppen woorden en beginnen daden? Wanneer verdrijven onze aanrakingen, zoenen, strelingen onze zinnen? Waar eindigt het voorwoordspel?
Tot zover deze vragen en bedenkingen. Ik houd het op een voorlopige samenvatting en conclusie van de literaire hand van Joost Zwagerman, in de vorm van een motto: "vanuit een staat van onschuld je hartstocht volgen", zonder nood aan vergoelijking, aan woorden om te beweren dat wat wankel is goed is, maar mét de verfraaiing van frivole taaltoverij die hartstocht op de voet volgt, en zachtjes, stilletjes afdruipt wanneer het lekker hard gaat waaien.
En verder. Ik ga voortaan bij de Word Watchers, u toch ook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten