Helemaal van slag van de nieuwe van Jamie Woon. De jonge Brit met de zwarte gospel sound. Ontdekt door Gilles Peterson, die Woons uitvoering van de oude Amerikaanse folksong Wayfaring Stranger prompt Brownswood Bubblers 2 op shuffelde. Dromerige beats. Wondermooi: "I've acquired a kind of madness, daylight fills my heart with sadness and only silent skies can soothe me." Bekijk de prachtige video, of luister naar de track op www.turnonyoursound.tumblr.com
2 opmerkingen:
Mijn dank voor jouw tip Ellen, ik kende de video niet. Het herbergt inderdaad een bijzonder groot van slag-aanrichtgehalte. En raison de saison, l’inspiration du moment, du moment même, ken ik het grif een upgrade toe. Onder invloed van die nachtelijke frisse zomerbries nu, krijgt deze track een innemende kracht... Swept away raak ik ervan, no drinks, no drugs, no Gentse Feesten needed. It has that ambient feel to it zonder te verzanden in new age. Zinspeling zinspeling. Mijn ‘opmerking’ is geen allusie op de titel “Night Air”, allesbehalve! Mystiek toeval blijkbaar. Wederom nee : geen new age, noch bekeringsdrang richting ‘The Secret’ of enig andere virtual bible belt. Die koele hartverwarmende bries waait écht langs mijn raam binnen, onzichtbaar rond mij wervelend. Turbulenties die zich uiten in een bangelijke (http://www.antwerps.be/woord/1420) flauwe natural extase, bijna-kippenvel, mijn brein wel kippenvel.
Soms mag men een tekst niet te veel uitspitten. Soms mag iets magie (blijven) bezitten. Het is geen dwaalspoor, het is een spoor om (soms) heerlijk te verdwalen. No analysis paralysis. Zelfs al lijkt het evangelie vanaf de 1e regel : “Night air has the strangest flavour”. ’s Nachts niet te veel denken, bypass die functie eens. Laat je ’s nachts meer voelen, gracieuser aanvoelen. Deze track lijkt er gemaakt voor. Midden in de nacht, in de buitenlucht, onder dat melkwegwitte maanlicht waar zelfs een klein beetje visuele pollutie mag worden gedoogd. Evident in onze contreien, en overal waar we dat zelfs niet mentaal kunnen wegphotoshoppen. Zij het in douce lavendelvelden of Afrikaanse zandvlakten waar je eens hooked, altijd hooked blijft on those fabulous scents. En dan, dàn moet je bewegen, zwevend bewegen. Even smooth als die night aura. Geen nawee van een solstice, louter een domino-effect onder impuls van feelgood. Seizoenloos blijkbaar. You felt it then (19/01), I feel it now (30/7)…
Fascinerende site. Doch excuus, ik tel de woorden niet meer. Die mijlpaal ben ik voorbij. De woorden tot me nemen, én onlosmakelijk verbonden daarmee…genieten… dit verkies ik, en dat volstaat.
Ik zal geboeid blijven lezen Ellen,
Me, een nachtvogel, un Gantois
Beste nachtvogel
Heel leuke reactie, dankjewel daarvoor. Blij te lezen dat je geniet van m'n woordenstroom. Sinds enige tijd is m'n blog minder actief. Maar ik werk aan een boek. Traag, langzaam, maar toch naarstig :-). Ik schrijf deze reactie onder het maanlicht van een Spaanse maan:yep, feelgood. Geniet nog van een mooie, lange zomer. Als je graag op de hoogte blijft van m'n werk: geef maar een seintje op ellen.vanpraet@me.com.
Een reactie posten