I could be the one & Hallucinations

In mijn tuin staat een stoute jongen. Rood, met guitig bolle wangen en een opgestoken middelvinger zegt ie f*** you tegen het universum. Tegen het onkruid, het ongemaaide gras en de linkerhelft van m'n tuinhuis die van lieverlee is ingestort onder de druk van nét te veel sneeuw.



Sponti-zwerg van Otto Hörl houdt de lol erin wanneer de lente net iets te lang op zich laat wachten, een wachtlijst van liefhebbende mannen vooral in m'n verbeelding lijkt te bestaan, én een BERG werk van geen wachten wil horen. Ook deze clip met een stoute, dikke, onfatsoenlijke meid houdt de pret erin. Dubbel lig ik ervan. I could be the one van het Zweeds-Nederlandse duo Avicii-Nicky Romero heeft een clip waarin de draak gestoken wordt met zo goed als alles. To do list: 1. Not give a fuck. 2. That is all. Favoriete passage van uw woordenschatbewaarster: de klungelachtige poging van protagoniste om op het witte paard van de (zwarte) prins te waggel-duiken. En uiteraard ook de finale afsluiter: of hoe escapism (Barbados: One Way!) immer futiel is. We worden allemaal ingehaald door de snelheid en de alledaagse realiteit van het leven.

Tenzij. We opgaan in hallucinaties van het soort waarvan we lief-lichtvoetig alles weer aankunnen. Bij deze prijs ik met graagte (en om een belofte waar te maken aan vriend Bert om dit blog nieuw leven in te blazen) de nieuwe cd aan van jong jazztalent Yves Peeters Group. Op tournee in onze Vlaamse zalen. Mis ze niet.