Bui

Beste onweer,

Liever bezweerde ik je turbulentie met voorspelbaarheid. Maar waarom spelen op veilig als oversteken spannend is?

Ik wil nog helemaal niet sereen zijn, traag gaan of stilstaan. Met volle teugen, mag het, ja? Geen compromissen. En ook niet vissen. Geduldig wachten tot de dobber zinkt.

Ik wil wat je noemt niet stuk te krijgen zijn. Een stuk. Laaiend van uitslaand geluk. Vernieuwend. Een knappe griet. Fantastisch, onklopbaar, gewoon geweldig.

Halloooo, bui van Deboosere, je hoort me wel. Waai over. Als de bliksem.

En verdomme snel.

Coïtus interruptus

Veel minnaressen lijken niet geschapen voor een uitgestippeld leven. Ze worden aanzien als lastige, raadselachtige, vaak ietwat wispelturige vrouwen, en staan met verwondering te kijken naar hun seksegenoten die er wel in slagen zich te voegen naar het gestructureerde gezinsleven. Het lijkt wel of ze geen talent hebben voor het compromis: nog liever blijven ze alleen dan hun meanderende gevoelens aan banden te leggen. Huiselijkheid heeft geen uitstaans met hun heftigheid.

Het klinkt romantisch and avontuurlijk, maar er spreekt ook een zekere tristesse uit hun escapisme. Veel minnaressen blijken een zekere dualiteit te herbergen: achter hun masker van eigengereidheid en superioriteit schuilt kwetsbaarheid, en een drang naar zelfverzaking. Het zou volgens psychologen te maken hebben met een gebrek aan vaderliefde in de jeugdjaren: vrouwen die door hun vader erg waren geliefd, lijken minder geneigd om op relatievlak de complicaties op te zoeken. Vrouwen die de vaderlijke aandacth moesten ontberen daarentegen, hebben het gevoel dat ze de liefde moeten verdienen, dat liefde niet bestaat als ze niet gepaard gaat met pijn. Stabiel geluk zegt hen weinig. Ze lijken gedoemd levenslang het spel van afstoten en aantrekken te herhalen, en putten hun levenskracht uit de intensiteit van hun pieken, en hun dalen. Mede door hun erg veranderlijke emoties, oefenen ze zo'n aantrekkingskracht uit op mannen. Wat veranderlijk is, is ongrijpbaar, en dus is de bekoring des te groter. En de kwetsbaarheid in hun ogen is de kers op de taart: het maakt de lokroep van de sirene voor veel mannen onafwendbaar.

Die lokroep uit zich in zijn subliemste vorm op seksueel vlak. Minnaressen zouden meer dan voorbeeldig, gehuwde eega's op een diep niveau met seks zijn verbonden. Ze belichamen het zinnelijke in de vrouw, wat in schril contrast staat met het betrouwbare en koesterende van 'moeder de vrouw'. In een doorsnee dagelijkse partnerrelatie vinden minnaressen niet genoeg voedsel voor hun seksuele gevoeligheid.

Uit: 'De coming out van de buitenvrouw' van Rafaela. In De Morgen Wax van zaterdag 19juni 2010.