zondag 27 april 2008

Snauwen

Snauwen, happen, toebijten, afbekken, afblaffen, afsnauwen.

Af.

Blijf van me af. Raak me niet aan.

Of ook.

Je raakt me. Ik wil het niet.

En liever nog.

Toe…Bijt me.

Of mooier.

Snauw, ik hou van jouw. Streel me tot ik fluister. En de harde toonhoogte stilvalt in je schoot.

IJzingwekkend sterk kan je iemand liefhebben. Tot snauwens, vernauwens toe. Neem je de beten en de happen erbij. Zoent de wonden nadien stil dicht.

Maar ook. Soms. Zit in één korte snauw een slotakkoord vervat. Het einde van een uitgelezen liefdesverhaal. Of het onbegonnen begin van wat mooi kon zijn. Dan neem je de stilte voor lief. Gapend diep. Triest. Eenzaam.

Je zou haast willen dat er iemand tegen je snauwde.

zaterdag 19 april 2008

Speelzucht

Je verbergt
de dolle gekte
van een jongen.

In de vaart van de trappers van je fiets.
In de zwaai van de tas over je schouder.

De straten van de stad je monopolie.
Je hand een dobbelsteen rijk.
En elke dag een kanskaart.

Zonder blozen steel je een blik.
Proef je volle lippen, warme rondingen,
en schalks een zoen in de nek.

Je neemt een omweg naar later.
Knikkert, stuitert, stoeit

een spel

zonder strafpunten.

En het voelt

speel-goed.

woensdag 16 april 2008

Slagroom

Slagroom. Het spreekt tot de verbeelding. Brengt van slag. Verroomt je blik.

Getuige Los Debutantes.

Op de cover van de DVD-doos prijkt een prachtige Antonella Rios met weinig meer dan fraai gespoten slagroom om het mooiste te verhullen. De achterflap licht toe: de film speelt zich af in Santiago de Chili. Slagroom met Latino-vuur. Kan niet meer stuk. En heeft cult-ambities. Hoogst verantwoord om te huren dus.

En ja, vaagweg is er een parallel te bespeuren met Tarantino's Pulp Fiction. Eénzelfde verhaallijn wordt vanuit wisselende perspectieven verteld en het complot, de gruwel, de misdaad worden steeds verder, dieper doorgevoerd. Maar verder is de cult-status luchtig opgeklopt.

Je doet het voor de slagroom. Want naar deze film blijf je kijken. En dat is helemaal de verdienste van Antonella Rios, in de rol van Gracia. Haar paaldans-act en verleidelijke, soms wrede poses zijn adembenemend. En je blijft niet op je hongerr zitten: de camouflage van de cover verdwijnt als slagroom voor de zon.

Een DVD die aanspoort tot DIY.

zaterdag 12 april 2008

De wederopstanding van Anny Ritzen

Spoorloos verdwijnen is niet strafbaar.

Straf nieuws is dat voor bakker en echtgenoot Marc Baillius. Intussen beter bekend als vermoedelijk beenhouwer en slachter van Anny Ritzen.

Terwijl 's mans frigo door gerecht en zedenpolitie werd doorzocht bouwde Anny koudweg een nieuw leven op in Nederland.

Verantwoordelijkheid is geen rechtsgeldig concept. Op de pechstrook van het leven geldt geen snelheidsbeperking. Zijn er geen verborgen camera's of flitspalen. Gebukt onder schuldenlast en huwelijksperikelen mag men zonder meer het hazenpad kiezen. Ook een door het verdrag van Schengen bewaakt Hollands hazenpad.

Vrij buiten.

Vrijbuiten.

Met dank aan Tom Naegels voor een inspirerende workshop columns schrijven op de Schrijfdag 2008, een organisatie van Creatief Schrijven vzw.

donderdag 10 april 2008

Roeiregatta

De luide knal van een startschot. Acht lenige lijven op een rij. Op sneltempo, eensgezind en in een vloeiend rechte lijn duwen ze het water voor zich uit. Aan het roer een lichtgewicht. Een stuurknaap. Een stuurmeisje.

Luidsprekers stuwen echo over Portus Ganda. En aangevuurd door studentikoos applaus haalt het ijzersterke, gespannen, gespierde Gentse team het met een halve bootlengte van Cambridge.

Maar voor mij zijn het allemaal winnaars.

Machtig mooi als je het water zo gezwind kan wenden. Roeien en met het water vergroeien.

Zo wil je kunnen roeien, groeien door het leven. Gebalanceerd, ritmisch, eensgezind geflankeerd door zeven roeimaten. Up-tempo, gestroomlijnd, snel, krachtig. Met aan het stuur een vederlicht. Zo maar lenig zwenken. Onder een lauwe lentezon met speelse knipoog naar het water wenken.

vrijdag 4 april 2008

Love and let go

Ik hou van je vrij.

Ga.

Kom terug.

Vind me

waar je me nooit was verloren.

First kiss

Maar wie rekt niet graag dat verrukkelijke moment dat voorafgaat aan de eerste kus, wanneer twee mensen die iets als verliefdheid voor elkaar voelen al stilzwijgend hebben besloten elkaar te kussen, wanneer hun ogen dat weten, hun glimlach het vermoedt, hun lippen en handen het voorvoelen, maar wanneer ze het ogenblik waarop hun monden elkaar voor de eerste maal teder zullen aanraken nog even uitstellen?

Uit Liefde Bedrijven van Jean-Philippe Toussaint. Uitgeverij Bert Bakker, 2004, p. 12

donderdag 3 april 2008

Vacuum clean your life

Als je niets meer over een vrouw te vertellen hebt, leef je in een sleur. Ze is een stofzuiger of een roos.

Uit Zomerhitte van Jan Wolkers. De Bezige Bij, 2008, p. 113.

Een stuk van de wereld

Alsof je net een ontbrekend puzzelstuk van de wereld hebt ontdekt. Dat ene verdoken weerbarstig kleurig kleinood dat de rand van het midden aanvult. En dan terugkeert naar een wazige veelheid van grijstinten waar je verwoed in blijft puzzelen. Eindeloos. Dagelijks. Een slordig passende puzzel, waar ogenschijnlijk geen eind aan komt. Tot je een vriend terughoort. Of op straat vrolijk aan de praat raakt met collega's. Dan neem je de draad gezwind weer op. Puzzel je jezelf opnieuw lustig verder tot aan de rand. Tot aan het volgende stuk van de wereld.