Verdriet is geen eenduidige emotie. Soms slaat ze om in woede, dan weer katapulteert ze je in een depressieve diepte, om je dan weer met tranen stilzoet te maken. Voor de zoekende, rusteloze, verdrietige of voor wie simpelweg houdt van intiem muziekmoois: twee jazz-albums die ik recent ontdekte krijgen de status toebedeeld van rustbrengers in tijden van radeloosheid. Comfort food in times of trouble.
Eerst en vooral het al wat oudere Piano Works (2004) van Craig Armstrong, beter gekend voor zijn weergaloze soundtracks. Zo schreef hij onder meer de muziek voor Baz Luhrmanns Romeo + Juliet en diens volgende productie Moulin Rouge. Zoals de naam al doet vermoeden is Piano Works een pure pianoplaat. Sit back and enjoy.
De tweede aanrader komt van Duitse bodem. Upgraded in Gothenburg van de piepjonge broers Wasserfuhr. Opgenomen in Zweden mét Zweeds talent. Not strong enough met de stem van Ida Sand, is een eenvoudige, weemoedige parel.
woensdag 13 januari 2010
dinsdag 12 januari 2010
Relationeel taalgebruik
Een relatie wordt indexicaal genoemd, wanneer een teken gekoppeld is aan iets dat werkelijk bestaat op grond van aangrenzendheid. Teken en gegeven zijn elkaar nabij. Simpel gesteld: waar rook is, is vuur.
In het spannende speelveld van de liefde speelt indexicaliteit, en de poging tot correcte interpretatie ervan, een doorslaggevende rol. De inschatting van onze interactiepartner, aka het Gegeerde, Indrukwekkende, Geheel Onweerstaanbare LiefdesObject, kortweg GIGOLO, het giswerk naar zijn/haar relationele intenties is een puzzel die nu eens erg onthullend lijkt, dan weer tragisch onheilspellend blijkt. De grote tekenzoektocht. Staat stilzwijgen voor ontroering? Of duidt het op verveling? Is woede een uiting van frustratie? Of veeleer van gemis? Of is het machteloosheid?
Genoeg abstract, theoretisch geraadsel. Een voorbeeld kan boekdelen spreken.
Voor de voor Eeuwig Verliefde Ander, kortweg EVA, is een onbeantwoord bericht onmiskenbaar teken-en toonaangevend voor afwijzing. Aanhoudend onbeantwoorde communicatie tekent de contouren van een vermoedelijke gedragslijn: GIGOLO goes roll-o’.
Et alors EVA s'en va.
Waarop.
De Geheel Onweerstaanbare zich, Geheel Ontdaan, conformeert. Voortaan verbergt hij zich. Zelfbeschermend. Achter het vermijdend gedrag dat hem ontlokt werd.
Een negatieve spiraalbeweging komt op gang. Positieve condoomdynamiek blijft uit.
Een jammerlijk zich zelf vervullende voorspelling.
Een dreigend einde van een mooi getekend verhaal.
Waar rook was, is niet langer vuur.
En dan. Zowaar. Tranen als index. Helemaal puur.
In het spannende speelveld van de liefde speelt indexicaliteit, en de poging tot correcte interpretatie ervan, een doorslaggevende rol. De inschatting van onze interactiepartner, aka het Gegeerde, Indrukwekkende, Geheel Onweerstaanbare LiefdesObject, kortweg GIGOLO, het giswerk naar zijn/haar relationele intenties is een puzzel die nu eens erg onthullend lijkt, dan weer tragisch onheilspellend blijkt. De grote tekenzoektocht. Staat stilzwijgen voor ontroering? Of duidt het op verveling? Is woede een uiting van frustratie? Of veeleer van gemis? Of is het machteloosheid?
Genoeg abstract, theoretisch geraadsel. Een voorbeeld kan boekdelen spreken.
Voor de voor Eeuwig Verliefde Ander, kortweg EVA, is een onbeantwoord bericht onmiskenbaar teken-en toonaangevend voor afwijzing. Aanhoudend onbeantwoorde communicatie tekent de contouren van een vermoedelijke gedragslijn: GIGOLO goes roll-o’.
Et alors EVA s'en va.
Waarop.
De Geheel Onweerstaanbare zich, Geheel Ontdaan, conformeert. Voortaan verbergt hij zich. Zelfbeschermend. Achter het vermijdend gedrag dat hem ontlokt werd.
Een negatieve spiraalbeweging komt op gang. Positieve condoomdynamiek blijft uit.
Een jammerlijk zich zelf vervullende voorspelling.
Een dreigend einde van een mooi getekend verhaal.
Waar rook was, is niet langer vuur.
En dan. Zowaar. Tranen als index. Helemaal puur.
donderdag 7 januari 2010
Houvast
Steevast houden ze elkaar gegijzeld.
Hij houdt haar
in een houd
greep,
houdt van haar.
Zij laat hem
niet los,
houdt hem daar
waar
hij brandend scherp
vuur
vat.
Laaiend
gaan ze
tegen
de vlakte.
Als bezeten
bezeerd
tegen beter weten
niet in staat
elkaar
voor
goed
te vergeten.
Hij houdt haar
in een houd
greep,
houdt van haar.
Zij laat hem
niet los,
houdt hem daar
waar
hij brandend scherp
vuur
vat.
Laaiend
gaan ze
tegen
de vlakte.
Als bezeten
bezeerd
tegen beter weten
niet in staat
elkaar
voor
goed
te vergeten.
Abonneren op:
Posts (Atom)