Treinstaking

Ze zaten op een trein, gleden over sporen, met eeuwige vertraging.

Alles stond stil, niets kon stuk.

Toen hielden ze halt, waren het spoor kwijt, gingen in staking, stapten uit, liepen verloren op het perron, botsten elkaar tegen het lijf, zeiden beleefd, handschuddend pardon.

Maar tuimelden pardoes.

Opnieuw.

In een voorbijrijdende goederenwagon.

Kwamen op snelheid, vergaten de tijd, kusten elkaar zonder ja maar.

Beminden spoorloos.

Elkaar.