Soms was jij de moestuin en ik het onkruid. Dan moesten we elkaar weerstaan en wieden. Was jij onweerstaanbaar. En vond ik dat wel wieddes.
Een andere keer zou je me verkrachten, verscheuren, verslinden. Dan was ik bimbo en jij bold and beautiful. Ik moest te pletter. Lekker spetter.
En later was jij sportcommentator, m'n lenige lijf de snelle beelden. Meters, kilometers, wimpels, vlaggen, volgwagens. Toen was het nog feest, hield je van mij het meest.
Eén keer was het bed te klein, dat voelde veilig. Gewoon fijn. Voor eeuwig zou jij voortaan m'n Goliath zijn.
Later heb ik gehuild, was het feest welletjes geweest.
Zo was er eens. Een kort festijn. Van samen zijn.
Met jammer genoeg. Geen refrein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten