Met stevige armslag draaide hij haar een kwartslag.
"Je bent mooi. Kwetsbaar"
De stilte viel als een zachte deken over hen heen. Buiten waaide een gure herfstwind geelgouden bladeren van de bomen.
Hij ging door de knieën, stroopte traag haar zwartkanten slip naar omlaag, drukte z'n beide handen op de volheid van haar bips en gleed met z'n tong langs de blanke binnenzijde van haar dijen, om langzaam te eindigen in de vochtig warme streek van haar schoot.
Ze kraaide van genot. Haar handen graaiden liefdevol, gretig door zijn haren.
"Ik wil in je zijn", klonk het, en hij keerde haar opnieuw een kwartslag. Met een vanzelfsprekende dominantie die haar woordeloos deed volgen.
In een oogopslag vonden ze elkaar in de omwenteling, kwamen thuis in een mengeling van verlegenheid, liefdevolle overgave en binnenpret.
"Je zou me toch verkrachten?" vroeg ze speels.
Maar hij begroef zich in haar hals. Vergat het rollenspel.
Ze liet hem begaan. Helemaal gaan. Kwart en kwetsbaar van slag. Aangedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten