We zitten tegenover elkaar in de trein. Je ogen lachen. Je haren krullen speels in een staartje.
Hoe veel en hoe lang heb je het met hem gedaan?
Je was vast spannend.
Ik voel me oud. En moe. Moeder met een baarbuik en een slappe sexspier.
Je schatert. Je borsten dansen mee.
Ik kijk weg. Het zijn kanonballen. Ze doen me balen, kotsen, kannibalen. Ik bijt je genadeloos een tepelkloof. Knaptand je tot echtgenote en huissloof.
Ik sta op, zeg je gedag en glimlach.
Je was vast een kanonba(na)liteit. Zomaar eentje voor de lieve aardigheid.
Het voelt fijn weer op perron 2 te zijn.
Net niet ontspoord. Net niet ongehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten