Empathie en sodomie

Zondagmiddag. Een Feeling enquête zou haar met tien vragen vertellen of ze excentriek is. Ze betwijfelt sterk of excentriekelingen überhaupt behoefte hebben aan bevestigende instant diagnostiek. En of ze op zondagmiddag de Feeling lezen. Die zitten vast dressed up like a diva in een zuurstofbar in Artcube.

Eén van de statements luidt: “Ik ben visueel en verbaal begaafd.”

De stelling noopt haar tot verderdenken.

Haar observatievermogen en verbale vlugheid doen haar wel vaker de das om. En dan niet meteen een excentriek paarse met knalgele magrieten. Wanneer ze met mensen praat, registreert en voelt ze elke kwink- en pinkslag. Elke minieme trilling in hun stem, elke mondhoek die een graad te veel naar onder beweegt, elke subtiele bewuste of onbewuste klemtoon. In gesprek op café of restaurant dubbeldist ze. Ze hoort in canon de conversatie die ze zelf voert én het gesprek aan de tafel naast of voor haar. Ze voyeurt stiekem de blikken die het koppel rechtover haar wisselt en vraag zich af hoe gelukkig ze zijn.

Begaafd? Vooral vermoeiend. Vaak raakt ze overprikkeld en moet ze zich terugtrekken. In alle rust. In een gelaatsloze, expressieloze ruimte. Even alles lozen. En op zondagmiddag de Feeling lezen.

Onlosmakelijk verbonden met haar visuele en verbale honger kampt ze met onontkoombare empathie. Ze ziet en voelt alles mee. Als haar onuitstaanbare baas geëmotioneerd vertelt over de MS van haar man voelt ze oprecht mee. Eén miniscule traan en ze snottert mee, strijkt zachtjes over haar haar en geeft haar een warme knuffel.

Besodemieterd empathisch. Een excentriek empathiek mietje.

Mmm, die diagnose zegt haar wel wat...Anaal en verbaal begaafd?

Moet kunnen.

Ze vinkt ‘ja’ aan.