woensdag 9 september 2009

In me the tiger sniffs the rose

Woorden tellen. Ook in vergaderingen. Ook al telt u er misschien vaker de minuten.

Uw woordenschatbewaarster buigt zich heden ten dage over vergadertechnieken. En komt tot de conclusie dat er meer kaf is dan koren in de literatuur die aanprijst hoe het allemaal moet. Zo beloven Guido Camps en Ilona Eichhorn (Lannoo, 2009) hoe sporen te leren herkennen van de vergadertijger: "Is uw collega een originele vergadertijger, een filosofische tijger, een late tijger, een alwetende tijger, een koekiemonstertijger of een territoriale tijger?"

Mmmm. Waren mijn collega's maar tijgers, denk ik dan. Dan was er jacht. En prooi. Vergaten we de agenda. Kwamen meteen tot consensus.

Maar ik wijk af van het onderwerp. Let's get back to business. Een vergadering effectief leiden begint immers bij het nauwgezet volgen van de agenda, niet afwijken van de vooropgestelde doelen.

Dus.

Waar waren we?

Nog nergens.

Ehm. Any other business?

Wacht, voor u verveeld wegklikt: Geniet van deze persiflage. Humor is cruciaal bij een geslaagde vergadering, niet?

U geeuwt?

Al goed. Einde van deze bijeenkomst.

Eh, wat zegt u? Nee, excuseer. We hebben geen actiepunten geformuleerd. Te gehaast, te druk, in de weer.

Met tijgerjacht, en ander wild verkeer.

Geen opmerkingen: