Het bed rook naar een zomerdag. Naar fris gewassen lakens.
Achter glas koesterde een herfstzon gespannen verwachtingen.
“Heb je het koud?” vroeg hij. En voeten verstrengelden zich onder de deken.
“Is er al nieuws over de nieuwe EU president?” Waarop zij hoofdschuddend haar neus in zijn hals begroef.
“Zal ik de wekker zetten?” ging hij door. Maar ze kuste hem stil, tijdloos achter het oor.
“Zal ik je verkrachten?” stelde hij toen voor.
“Doe maar een serieverkrachting”, zoende ze zacht door.
Tot elk woord houvast verloor.
Hij ging op de knieën, zij door de knieën.
Zij zorgde voor serie, hij voor kracht.
Het werd een huiverige herfstnacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten