Ondergedompeld in de belevingswereld van performance kunstenaar Paul McCarthy: Head shop/shop Head . Een bloederige van ketchup doordrongen spaghetti-mix met penisgehaktballetjes. Theatraal, absurd en met hoog freak-arty gehalte. For some a must-see. Others just don't wanna see. Should you bother to go and see? Mijn indruk is dubbel.
Positief: Een fascinerende reflectie over de scheiding tussen schijn en zijn. De inwisselbaarheid van fictie en realiteit. Waar ligt de grens? Is er zoiets als een objectieve realiteit of, beleven we de realiteit elk op onze manier?
Negatief: "It is often said that men are ruled by their imaginations; but it would be truer to say they are governed by the weakness of their imaginations" (Walter Bagehot). De verbeeldingskracht van deze tentoonstelling is sterk, doelbewust provocerend maar teleurstellend beperkt tot het niveau van kinderlijke poep-pis-kak en kijk eens hoe vuil, vies en onbeschoft ik ben, in the name of art. De boodschap is vrij eenduidig en je hebt het meteen door. En dan wil je er vandoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten