dinsdag 11 maart 2008

Wash and go2

Een reëel denkbeeldig scenario. Droge droom van de twintiger. Waanzin van de dertiger. Geslacht: vrouwelijk. Leeftijd: 34. Burgerlijke staat: gehuwd. Kinderen ten laste: 2.

Het huis ligt er ontheemd bij. Uitgehold door zwaar geschut. Kranen. Kruiwagens.

Renovatie. Alles in het teken van kindercreatie.

Donker vroeg wakker. Gehuil. Alweer een bluts en een buil.

Je zoekt relativerend, zelfcorrigerend heil in positieve gedachten. Het drama van Darfur. Mensen die elkaar afslachten.

Je schatten trekken naar circuskamp. Diabolo draaien. Op tonnen lopen.

Jij draait

vierkant.

Niet vol-wassen, maar

af-gewassen.

Thuis wacht de was.

Onweerlegbaar.

Telkens weer opvouwen en nooit klaar.

Je leegt manden, vult kasten, vult opnieuw manden.

Hoe vaak krijg je zin

om

jezelf

om te gooien?

Een verrassend snapshot van een ander leven? Sprankelend opnieuw voor het eerst bemind worden? Geen aanwas. Geen afwas. WEG van wat was.

Wat verlies je?

De ultieme geborgenheid en veiligheid van een stabiele relatie.

Steady teddy go.

Hoog oxytocine knuffelgehalte. Kleine mini-knuffels die zich in het warme nest scharen. Intimiteit van het genre “Schat, ga jij vanavond even langs de Colruyt of doe ik het?” Doorgaans niet om een colli condooms te halen.

Een monotoon deuntje van DJ Daily Do’s.

Zal je? Durf je? De wasmand in? De heuvel af? Onvolwassen. Zonder oppassen?

Goed.

Je gooit het op een akkoord.

Je wil leven, beleven, niets missen.

Je gaat WEG.

GO.

Maar een Diddl truitje glijdt uit je hand. Het mist net de mand. Het raakt de grond. Het raakt je.

Halt.

Jij bent geen zorgeloos verkennende, wilde, onbesuisde levensreiziger. Geen Procter and Lifegambler.

Jij draait.

Aan de knop van de wasmachine.

Je slaakt een zucht.

De luchtstroom trekt in één haal naar je hart. Maakt een zijsprong naar je schouders. Glijdt met een sterke stoot via je strottenhoofd naar je voorhoofd. Houdt halt. Net voor je gesloten oogleden.

Verlangen.

Vast vooruit.

Wil eruit.

Je zet de muziek aan.

Je draait.

Op het ritme

van de droogzwierder.

De wasdraad sleurt je

de hoogte in.

Je ziet

meer.

Verder.

Spannender.

Anders.

Langer.

Dikker.

Groter.

Je wordt

Assepoester

in een schuimbad.

Een Gelaarsde Kat met Heeley’s.

Zegt dat je wat?


Maar de wasmachine zeurt

het einde van je beurt.

Een droom.

Aan flarden.

Je draait

weg.

In de wasmand

zit

een kikker.

(Je wou toch meer en dikker?)

Hij fluistert aller-zoetst:

“Neem een hoge vlucht.
Niet later. Niet als gelaarsde kater.

Geniet.
Nu.
Vandaag.

Zaai geen hoop op droog zand,
de was is altijd groener aan de overkant.

Onweerlegbaar.

En is die kus haast daar?”

WAT?!!!

Je draait.

Tolt.

Tuimelt.

Struikelt.

Aarzelt.

Grijpt

de kikker beet.

Draait ‘m in de blender.

Gooit ‘m in de soep.

Goed heet.

Niets dat je nog stoppen kan.

Jij VLUCHT.

Met Neckermann.

Naar Trinidad.

Mislukte Brad Patt, ZEGT DAT JE WAT??!

Geen opmerkingen: