Soms wil je zeep. Want het voelt om zeep.
Wil je lekker languit glijden. Grote emoties blazen. Lucht. Bellen. Vol aardbeizoete rode bubble-gum. Ze lekker niet laten ontploffen, maar aan je lippen laten kleven. Zweven.
En bij zeep horen ook een dweil, en een teil. Om in te soppen. Zonder stoppen. Je voeten in te laten hangen. En ook je handen. Die had je in het haar. Maar kunnen net zo goed mee in het grote nat. Alles lekker plat. Dan gooi je jezelf glibberig languit op de tegels. Rond op de grond. Lekker verdweilen op de vloer. Gewoon jezelf kwijt. Een natte vod. Een zwabber.
En het mag.
Alles mag.
Je neemt
een zeep
sop
tussen
stop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten