We beslissen niet op wie we verliefd worden. Een beslissing is een rationele, weloverwogen stap, gesteund op criteria die we zorgvuldig wikken en wegen. En verliefdheid heeft de onweerstaanbare neiging tot overwicht, spilzucht, toevloed, overvloed en zotte zondvloed. Daar is geen wikken aan. Laat staan wegen en overwegen.
We beslissen niet op wie we verliefd worden. We vallen op iemand. In het veilige geval weren we ons, verward en verlamd door het onvoorspelbare, oncontroleerbare. In het avontuurlijke scenario gaan we voor vrije val. Soms landen we zacht, met zoenen en zie-je-zo-graag-zoetigheid, soms bezeren we ons.
Maar toch gaan we door. Buiten onze wil om, onvermogend en onvoorzienig, omdat onze hoop op zachtheid het haalt van de angst voor hardheid.
Dat heet dan verlangen naar overgave. De gave om je te willen geven, dwars door alle ratio heen. Of ook passie, het onstilbare verlangen naar paso doble.
En waar passie rijmt op fantasie, is dat voor NO voor ratio. Beide zijn hardnekkig tegenstrijdig en onverzoenbaar. Passie en ratio geeft samen parassietio. En dat is een vieze bacterie waar we niet mee besmet willen worden.
We beslissen niet op wie we verliefd worden. Het is geen beslissing, maar ook geen besmetting. Het is ongeneeslijk, overheerlijk, onverantwoord, irrationeel verlangen naar veel. En wie neemt graag genoegen met weinig?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten