Het pekelen van haring gebeurde vroeger op grote schaal, volgens een welbepaalde techniek, en was een echte specialiteit van de Nederlanders. Na het ophalen van de netten werden de haringen aan boord gekaakt, men maakte een insnijding onder de linkerkieuw en verwijderde een deel van de ingewanden. Na het kaken werden de haringen met zout bestrooid en in tonnen gelegd, men schikte de haringen in lagen op elkaar, waarbij elke laag met zout werd bedekt. Zo werden er in een ton ongeveer duizend haringen zij aan zij geschikt.
Gisteren in de Buren in Brussel zag ik Bas Haring, Nederlander, één uit de duizend, gepekeld, pittig en vooral: niet gekaakt. Verfrissend én zonder een blad voor de mond bewees de jonge filosoof, wetenschapper en auteur van "Kaas en de evolutietheorie" onweerlegbaar hoe wetenschap in essentie neerkomt op vragenschap, verwondering, op zoek gaan, je perspectief verleggen, je blik ontwapenen, met humor, met relativeringsvermogen én toch zonder fundamentele vragen uit de weg te gaan.
Podcast binnenkort beschikbaar op de website van de Buren. Hoorcollege over de evolutietheorie downloadbaar op Luisterrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten