Big boy

Ik krijg een natte, zachte zoen op m’n neus. Grote, diepe ogen kijken me aan. Warm en klein bezorgd. Een stevige knuffel omhelst me. “Ik vind het zo erg als jij je slecht voelt”, fluistert hij me toe. Zijn hand vouwt zich in de mijne en we nemen elkaar mee op wandel. “Slaap maar eens goed, je zal je nadien vast beter voelen”, klinkt het even later grootmoedig aan m’n zij, een echo van de zoete woorden die ik hem zo vaak aan de rand van koorts toesprak. Ik antwoord groot: “Ja, ik slaap en dan is alles vast beter”, strijk door z’n stugge, lange haardos, knijp in z’n hand en knipoog: “want morgen ben jij jarig, jij wordt acht...”. En zo werd het even zacht, ook al lukt het niet, zijn troost mijn wiegelied.