Kiespijn (de) pijn bij de keuze tussen twee gelijkwaardige alternatieven. Meestal gebruikt in de liefde.
Uit de novelle Gala van Ronald Giphart
Als verlamd zat Mona uit het raam te staren. Wanneer de deur van de bar traag openging en bezoekers lachend en beladen met boodschappentassen binnenstroomden, kwam een bijtend koude wind haar tegemoet. Mona rilde. Haar schouders voelden stram en gespannen. Pijn is als een gevangenis. Het sluit op, houdt je vast, gijzelt je, met strakke, voortdurende, nooit aflatende spanning. Mona had kiespijn. Of was het verliespijn? Pijn om wat ze kon verliezen? Of onkiespijn? Schaamte en schuldgevoel om een gespleten, onzuivere, onjuiste drang naar meer?
Verkleumd, verscheurd, omklemde Mona een derde koffiekop en snoepte traag van een Mignonnette zonder de bitterzoete chocolade te proeven. Haar zintuigen weigerden dienst. Bij pijn ging Mona over tot zelfbescherming. Geen huilende, kwetsbare, tedere toevlucht tot een ander, maar vlucht. Ze schermde zich af, werd defensief, ging lopen, rennen, bang om verder gekwetst te worden. En doorgaans was niemand gek genoeg om haar achterna te lopen. Dus bleef ze alleen achter, in een pijnlijk, stram bastion. In een banale bar. Met een Mignonnette die ze niet kon proeven.
Zo meteen zou Mona de bar uitstappen, door de ijzige kou naar huis wandelen, haar kaken op elkaar klemmen en de kies, die onkies, verbijten. Traag zou een traan over haar wang glijden, haar sluimerende verdriet bevriezen in de barre kou, en geen warme bries die de kies wegblies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten