Het is de overgang, de mengeling van oud en nieuw. De onvolbrachte voornemens, de verre verwachtingen die zich opnieuw opdringen. Gemengd met de duisternis van eindejaar. De poging tot knetterend vuurwerk dat niet veel verder komt dan een luide knal. De champagne die rijkelijk vloeit, samen met een stilzwijgend besef van jaren die voorbijglijden, in elkaar vloeien zonder opmerkelijk veel verandering. Het is de melancholie van een einde dat nadert, een afscheid en de nakende stilte van het onbekende.
In het onduidbare gemis en de leegte die me deze dagen overvielen, zocht ik heil in muziek. En vond het in een prachtige remix: I get a kick out of you (Verve Remixed, Vol. 4). Een rake overgang, een trefzekere mengeling van oud en nieuw. De diepe, trage, treurige stem van Ella Fitzgerald, eigentijds, verrassend en respectvol vormgegeven door The Cinematic Orchestra. En oh, wat blijft de vinyl lekker kraken.
I get no kick from champagne
Mere alcohol doesnt thrill me at all
So tell me why should it be true
That I get a kick out of you
Some get a kick from cocaine
I'm sure that if I took even one sniff
It would bore me terrifically too
But I get a kick out of you
I get a kick every time I see you standing there before me
I get a kick though it's clear to me, you obviously don't adore me
I get no kick in a plane
Flying too high with some guy in the sky
Is my idea of nothing to do
Yet I get a kick out of you
Morgen vertrek ik. In a plane, off to Spain. Benieuwd of het de treurige melancholie verjaagt.
Aan alle vrienden: ik neem jullie mee, van oud naar nieuw. Dat blijft onveranderd zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten